रोएर आफ्नो दुखको कहानी सुनाएको भए सबैको सान्त्वना पाउथे होला,
तर मैले,आँसु देखाएर ब्यथा होइन संघर्ष गरेर आफ्नै कथा लेख्नु पर्छ भन्ने संस्कार पाए !
पहिले कुटाई खाइयो,गोदाई,गालि खाइयो।अहिले धोका समय,परिस्तिथी,जिन्दगी अनि केही मान्छेहरुबाट खाईदैछ तर जति खाएपनि जिन्दगी सधै नअघाए जस्तो।
Comments
Post a Comment